Aşk Şiirleri

daralır ufku, denizdir şimdi yüzündeki dağ
denk düşmemiş denklikten, payını almadan
karşıdan, ruhsuz bakmakta gözleri

kılıç kuşanmaktan bıkmış
acıdan uslanır dili / usanır konuşmaktan
sessizliğe mahkûm, kendine akarken
uzakları ekler yollar birbirine
başlarken, kurulmamıştı saat gitme mevsimine

çok zor değildi, suyun yönünü değişmek !
iki el, tek emek...
oysa şimdi, bilmediği sularda yüzmek gibi zaman !

ayakta kalabilen ne varsa
her canlı anının, uzağında kalmak
yaslanılamayan sevgiden uzak

kısa bir kamaşma etkisinin
göz perdesinden inmesi gibi...
bir sonbahar şehrine düşen
evsiz, otel müşterisi
soğuk, uzak, ıssız, ışıksız
ve insansız buz odalarda
avuçlarını ısıtmakta yalnız
yüreğin buzulunu çözemeyen sınırlı gücü !

hayat prangasındaki ayaklarını
ancak, böyle açarım düşüncesinde
bir güç, uç verdi birdenbire içinde

rüzgâra verirken sızısını
boynu büken ölüm
artık, onun için sıcak hayattı !

Hâdiye Kaptan

Yazarın Notu:

Yetiştirme yurtlarındaki çocuklar için