Aşk Şiirleri

Yaşanmış asırların sene-i devriyesinde
Dervişlerin kerameti tükenmiş midir.?
Binlerce inanış felsefesinden
Söylenen türküler kalmışsa günümüze
Kabahati yok hırkanın
Asa ne yapsın.?
Diyar diyar gezerek bir muhacir derviş
Son noktayı ne güzel koymuş
Yunus sevgi demiş
Sevgiye kurban etmiş özünü...

Gerekçesi sevgiyi tüketmektir savaşların
Taze ölülerin soğuk etlerinden beslenir
İskeletler
Nemrut'un ateşinde kin varsa
Sevgi İbrahim'in işidir bilirim...
Her zaman balık olmuyor odunlar
Ve yanmadan koklanmıyor gül
Yaratan sevgiye vermiş özünü...

Ne çok öldürmüştür insanoğlu
Yakıp yıkarken
Kasıp kavururken dünyayı
Benliğe işlememiştir kurşunu
Ezerken börtü böceği
Koparırken gülü çiçeği
Bencilliği kesmemiştir bıçağı
Büyük kıyımlar,vahşi katliamlar
Egosunda sahip olma duygusuymuş ruhun
Öyle olmasaydı eğer
Görülmez miydi bir ölünün gözlerinde
Sevginin yüreklere düşen tütsüsü?

Artık bırakmalı hırsları olduğu yerde
Söküp almalı fil karnından çadırları
Yaralı yanlarımızla
Bir karınca döşüne yaslanmalı
Yaşamak küçük,
Sevinci dağlarca büyük olmalı hayatın
Çınar ağacı kadar uzun ve yaşlı
İpek böceği kadar kısa yaşasak da hayatı
Bir gayesi olmalı nefes almanın
Bir nefese sığan Hissettiklerimizdir zaman
Yaratan böyle yazmış işin özünü....