Aşk Şiirleri

Katil!
Namluya sürüp sessizliğini
Umudu öldürdü önce
Ellerimle beslediğim
Kapı kolları öksüz şimdi
Pencereler yetim
Dışında kaldı hayat
Hürriyetimin

Oysa...
Çekirdek kabuğu atmıştım sevgili(m) diye
Pespaye senaryolar yazmadan hemen önce
Biraz sohbet edelim manası çıkardı bundan ya
Anlamadı
Çıkardı beni içinden kesin

Sustu göğsümdeki kanat sesleri
Çırpınışı durdu o ürkek güvercinin
İlk basamağına yapışıp kaldım
Hevesle tırmandığım merdivenin
İtti zamanı arkasına alıp bütün gücüyle
Bir de sessizliği yapıştı dilime
Çiğnedim
Çiğnendim

Son kez ağzını aradım
Demin
Tuzu kalmış çekirdeğin
Kim bilir kiminle çitlettiğin

Boşaldı nehirler yatağından
Yanardağ ağzı şimdi dilim