Gülerken neden görmeyiz,
Ağlayanı,acı çekeni...
Tok iken neden görmeyiz,
Aç olanı,aç kalanı...
Düşmedikçe düşünmeyiz,
Ne aç olanı,
Ne de acı çekeni...
Düşünce arar sorar,
Oluruz her nedense.
Acırız, acı çekene.
Ağlarız, ağlayanın haline....
Ateş düştüğü yeri yakar.
Bazen kor olan bu ateşi,
Ne sen, ne de b
aşkası söndüremez.
O ateş ki yanar bitirir herşeyi.
Ne sevgi kalır,
Ne de sevgili.
O ateşi söndürecek olan,
Gerçek olan bir sevgidir.
Sevgiiii..
10.06.2004 / 18:10
Manisa
Kategoriler
