Içim sudan hafif
Boşluğunla doluyum
Sendromum Niagara
Altımdada tatlı ve berrak
Akan bir nehir
Bu nehrin salı ben olmuşum
Sırtımda gönül acım
Havada yüzüyorum
Bulutlar üstümdeler
Gri beyaz karnıbaharlar sanki
Ve köklerinde
Aksine kavuşamadan bitmiş
Bakır hüzmelerden süzülüp akan
aşklar
Gönlüme yetişemiyorlar artık
Kenarda beni bekleyen
Bir kadın yüreği
Içinde bir çift büyük gözbebeği
Tutam tutam çekip geride biraktığım
Ağaçların arasından
Bana bakıyor
Saçları altın sarısı
Gözleri bahar yeşili
Yaşam dolu eteği
Benim için
Sadece ve sadece
Benim için havalanıyor
Sudanda ağır elleri
Bana uzanıyor
Dokunabilse batacağım
Sakin ve temiz suda
Belki kalbim yıkanacak
Belkide gönlümü acıdan arındıracak
Ama o eller
Boşluğunu doldurmak için dökülen
O tatlı diller
Kalbime yetişemiyorlar artık
Aşklara gönül veremiyorum artık
Serdar Artuk
Kategoriler
