Bırakır kendini serin rüzgârlara
Saçlarında yellenen hüzün çiçekleri
Damlıyor kokusu rıhtım boyuna
Dirayet mi? ‘'hayır'' diye haykırır
Kaya gibi içgüdülerin afallar
Görünce yaşlarla dolu gözleri
Kanla koyu bir kırmızıya dönüştüğünü
Peydahlanır karşı koyamadığın duygu
Ruhunun taa derinliklerinden gelen ses
Bir yerlere sığması artık mümkün değil
İki dalga bir evren arasında kalan sessizlik
Kendi patlamalarında satır satır söküp çıkıyorlar
Güneş gözlüğünün ardına gizlenmiş
Hadi direnişle kapa gözlerini tekrar sıkıca
Hayır, hiç sanmam
Yokluğuna alıştığını sandığın
Penceresinden dışarıya sarkmış
Seni seyrediyor 'ben buradayım''deyip
Suspus içinde hiçbir şey söylemeden
İçinde dağlanır tekrar dolanır iç içe geçmiş izler
Mümkün mü? Taşarken bedenden duygu seli
Şiddetli hıçkırıklara kendi acizliğinde
‘'dur'' diyebilmek o gözlerde gördüklerine
Aşkın son yolculuğu sol yanında kilitli...
Ümmühan YILDIZ.
Kategoriler
