Aşk Şiirleri

kapat gözlerini küçüğüm
avuçları kınalım gözleri gecelim
koy başını göynüme*
ve dinle yıldızları

pencerelere koşma canımın içi
bir parça perdeler çekeyim insanlığa
canhıraş bakmaya doymayanlara
bakma, baktırma
camlarda bana bakışına

seslenme bak ses veriyor
nefesinle yanıyor çölün ortasında susuz çoban

şeytanın velet olduğunu da bilirim
hasta annesini üzdüğünü de
seni götüreceğini bilmiyordum
perdelerin sesi titremese

şeytan ah der mi
sesinden yakaladım şehvetini
herşeyini alıyordu kadının
senin eteğinin günahını değil

günahım, kadınım dizinde uyumuşum
tüm sesler ve rüyalar aleminde
feryad etmiyorum bu mutluluk
o temiz çocuk niye uyudu öyle
dizlerinde

*göyün, göynüm: anadolunun bozkırında şivesel bir söylemdir, ten ile kalbi bir araya getirir bu sözcük.