Ağacın rüzgardan kırılan dalları gibiydi ;
Tepelerin eteklerindeki kar , beyaza bürünmüştü . .
Hırçın dalgaların fırtınayla boğuşmuş ;
O yorgun yüz , yosun tutmuştu adeta . .
Titriyordu soğuktan , helak olmuştu ;
Kalpler kaldırmıyordu bu acıyı . .
Bir çehreyi düzeltmekti , bir asır ;
Resmetmekti bu görkemli duruşu . .
Yürekten kopan bir fırtınayla mısralara hükmetti ;
Dermanını o asil duştan aldı , Bir çift kelam ;
Yutkunması zor geliyordu , her tarifsiz
aşk ;
Bir ömre çileydi resmetmek . .
Bekliyordu her an boyasının biteceğini ;
Ama o
aşka yelken açmıştı gözleri . .
Bir an olsun kapatmadı kapılarını ;
O sevmekten asla vazgeçmedi . . .
Recep Hakan Açıkel
05.05. 2013
Kategoriler
