Çalmaya geldim yâr son kez kapını,
Olur da için acır, söyle diye şarkını.
Herkes göstermiş iken bana kapısının ardını;
Ben gül yüzünde açmaya geldim...
Eskiden kapıda bekler iken beni;
Şimdi delikten bakmadan almıyorsun içeri.
Cümle,alem paylaşmazken tüm harfleri;
Ben seninle üç harfi yaşamaya geldim...
Bak çiçekler solmuş, kıskanıpta seni.
Deryalar taşmış, görünce gözlerini.
Hergün dinlemek için narin sesini;
İlhamına mahkum, bülbül olmaya geldim...
El ele tutuştuğumuz o eski caddeler;
Kim bilir hangi aşıkların öpücüğünde ezildiler.
Aşkımıza ağ kurmuş iken örümcekler;
Ben gönül ağında yem olmaya geldim...
Senden b
aşka yok bir tahtım,
Felek yıktı bak, benim ahtım,
Kader bağlasa da hergün bahtım;
Ben mezarına taş olmaya geldim...
SERHAT ERTAŞ
Kategoriler
