Pencerem açık
Rüzgâr esiyor kuzeyden
Birazdan tenimden öpecek
Ölü bir deniz mavisi
Gözlerime çökecek...
Ne hüzündür ne de keder...
Bilmiyorum
Tanımı yok gibi
Bu tuhaf halimin
Belki bir boşluğun adı
Belki de Ötesizlik...
Gece yarısı bir zaman
Kül tablamda yüzen/ölen
İzmaritler!
Ve duman altı olmuş odam
O da benim kadar dargındır
Hayattan
Uyumuş binlerce çocuk
Renkli düşleriyle,
Ve ben genç ama huzursuz
Çırpınmaktayım...
Üşüyorum;
Rüzgar esiyor kuzeyden
Çarşafım kefen gibi ağır
Ve ağır ağır sızıyorum
Karanlık dolambaçlarıma
İki camdan gözlerim yoruldu
Sabaha yakın bir saatte
Uyuyup da ne yapmalı/yım
Acılarımın kutsallığından
Bir daha mı yakmalı
Resimleri
Veya kendimi?
Pencerem açık,
Kuzey rüzgârı eser...
...
Kapım kilitli...
Yasak bölge kalbim/
aşk giremez!
2011@H.R
Kategoriler
