Biz baştan sevmeye koşulluyduk sevgili
Kaçırılmış zaman saatinde
Tutunamayan rüzgar, yağmurduk
Sarıldık ilk önümüze gelen sarı bir güze
Kırılacağını getirmeden aklımıza
Girdik z-aman tüneline
Yer sallandı titreyerek
Farkına varamadan oldu her şey
Taş düştü belleğimize
Karıncalara su içirdik ellerimizle
Şarkı olup ses olduk
Yorgun bir nefes olduk
Akarken içimizden
aşk tortuları
Ağlarken mütemadiyen yokluğuna
Ben hep sende kalmayı yeğleyen yanımla
ISSIZ kaldım
Hangi güncenin yanıydık sevgili
Kim koydu bu ismi bize
Tam da dağılacakken bulutlar üzerimizden
Kim tuttu bilmeden ellerimizden
Kim dokundu yedi rengimize
Oysa biz bir daha sevmeyecektik
Yenildik kendimize...
Şimdi sana söyleyecek sözüm kalmadı
Susmak olmadı bir şiirin son dilinde
Söylediğin, söylemediğin tüm cümleler
Var sayımlarına karışıyor yok saymaların
Kelimelerim aldatıyor beni, ağlatıyor
Bakışların artık uzaklaşıyor benden
Ayak seslerin uzaklaşıyor
Kan kusuyor gölgeler birer birer
Artık bir ben yokum geride duyuyor musun?
Eskide kalan bir ıslık gibi esiyor rüzgar
Söz sevgili
Bir daha açmayacağım yüreğimi
Bir daha böylesine inanmayacağım kimseye
Kör bir yontuya açmayacağım kalbimi
Ve bir daha ağlamayacağım,yağmurlara inat
…
Ve ben bir daha
aşk demeyeceğim korkak yalanlara...
...
Kategoriler
