dili bütün bir insan değildim
derme çatma kelimelerden dokurdum
şiirin kilimini
baktıkça büyürdü gözlerindeki ışık
yitirdi karanlık tendeki rengini
bir gözyaşı yerleşir yanaklarının çukuruna
güneşe taşır bendini
bir çift güvercin gibi umut
bir Apaçi öfkeyle bastırır kinini
yaprak kımıldar içimde
dalı bükülür sevincin
sen masallardan uzak tut kendini
aşkayaklanır içimde
düşlerinde binlerce çocuk yaşlanır
ve bir katil
günahlarını asar darağaçlarına
bir akrep zehrini yelkovana saklar
lâl bir dili
kim sarabilir ki yalnızlığından
kan damlıyor tabuttan
kan
ölümüm karşısında
kendini inkar ediyor şeytan
aşkayaklanır içimde
kendi ıslaklığını
yağmur diye giydiriyor kadın
pencereye
bulutların arasından
toprağa düşer cemre
ayın koynunda kıvrılıp yatardı gece
gözlerinden binlerce at geçer
yüreğinden binlerce şövalye
savunmasız kalır gülüşün
mendilin düşer yere
zehir zemberek günler de geçer
hava marttan çaldı ayazı yine
haydi gir içime
üşüme
İsa İnan
bir yıldız kurşunlanırken gecede
sekiz ocak iki bin on
Kategoriler
