Aşk Şiirleri

Fistanında tutkular söndürmüş aşk
gönülden gönüle düşmüşte
yakasından kim yakalayabilmiş.
Kalu beladan beri
insanın hamuruna karıştırılmış
yaşam bütünlensin diye
üç harf olduğu,
söylenmesi kolay olsun diye
ama...
ama ...
ya yangını
ya zehri!!

Nereye yerleşse;
önce yeşillendirir
sonra karalandırır.
Katran karası bile
kendini beyaz sanırda
ağlanır.
ya yangını
ya zehri!!

Hele o; kendini idam sehpasında
gönüllü sunuş yok mu?
Bir tek vuslata, bir ömür seriş yok mu?
hem yangını
hem zehri;
tatmayana ceza
tadana cennet mülkü
AŞK!
AŞK!
diye
Kerem gibi yanış yok mu?

ALEV YAVUZ