Koyu tonlar, uzak bedenler
ve ruhumuz
ilk günkü kadar temiz, yalansız
yaşananlar dilsiz ve büyük
suskunca adeta
susarcasına dudaklarda
Şehirler ışıklı, parlak ve kırmızı
korktukça karanlık
cesaret veriyor sınırlar
ve
aşkı soluyor insanlar
oksijen kadar muhtaç
ölmek önemsiz
yaşamak bağıra çağıra
sevişip akıllarda
ısırmak dudakları
Ateş sönmez, külümüz hiç bitmez
rüzgara sorulsa
aşk?.. “cevapsız!”
"belki de bir kundaklama
aşkkalpten kalbe zamansız"… samettaydas 08 mart 2010 pazartesi (23:11)
Kategoriler
