Ne güzel duygular akmış dışına
Kalbin içinden taşmış sevgiler
Beklemek candan seven birini
Artar içinde büyüyen sevgi.
Bir gün, bir hafta, bir yıl geçer de
Zamanın sarkacı salınır durur
Bir bakarsın hasret içinde kordur
Yandıkça yükselir göğüne sevgi
Gözünden dökülür sevgi rahmeti.
Gecesi gündüzü bir ayrı güzel
Vardığın vuslat gönülde kaynar
İki gönül bir olur severek atar
Sevmek sevilmek hasretle bilenir
Kavuşmak, bedenen değil gönül iledir.
Bir gülü seyret, bir de bülbülü,
Sabaha kadar feryat eder ya
Bir bakar sabahın son noktasında
Gözleri yumulur dayanmaz olur
Bülbül yenilir, gonca gül olur.
Hayretle açar ki gözleri şaşar
Nerden nasıl geldi bu güzel yar
Ben yine kaçırdım açılan gülü
Figan eder bülbül hasretle yanar.
Darbı mesel işte söylenir durur
Hasret olmasa bülbül öter mi?
Araya konan engel değildir
Aşkın ateşi yakmasın diye
Ayrı kalır gönüller severken bile.
(Mayıs 2011 İstanbul)