Kalp ağrısı akşamlarında kederimden
Yüz vuruyorum perişan mum ışığında
Firari çizdiğim resmine, karşımda
Ruhuma giriyor bakışların gözlerimden
Ben, ben olmaktan çıkıyorum o anda
Varlığın korkulu şimşektir asumanımda
Yokluğun hasret cenderesi canıma bir cellat
Kara bulutlar çekip kaçarım güneş gözlerinden
Zincirlerim ihtirasımı geriye kalan zamanımda
Ki sanırım bir sondur tatlı
aşka vuslat
Sadettin Uysal