Anılarım içimde acı sözler dökülür
Dertlerden yük sırtımda nevrim nasıl da döndü
Öfkem dinmez yanarım ciğerlerim sökülür
Kara yazgım yüzünden hayallerim de söndü
Hüzünlerle yaşarım çektikçe çoğalıyor
Girdin kanıma benim acı bende kalıyor
Aşk-ı pervane oldum kahırlara salıyor
Kara yazgım yüzünden hayallerim de söndü
Güneşim hiç doğmuyor kara bahtım üşüyor
Aşkımı ipe serdim sevda beni aşıyor
Geçmişi sorguladım duygularım taşıyor
Kara yazgım yüzünden hayallerim de söndü
Kandırmışım kendimi gafletle uyanmışım
Anlamadan kederden çaresizce yanmışım
Bilmeden mutlu sanıp yıllarca aldanmışım
Kara yazgım yüzünden hayallerim de söndü
TÜLAY*ASLAN