İçimde ki yıllar boyunca
Büyüttüğüm duygularım
Bir sır olup kaybuluyorlar
Nedenini bile bilmediğim
Saçmalıklarım yüzünden
Bazen şöyle bir kenarıya
Sessiz sakin oturuyorum
Çevremdeki yaşananları
İzliyorum da insanlarımız
Derin bir çıkmazlardalar
Adeta bütün açık kapılar
Yüzlerine kapanırcasına
Suratlarında hüsranlarla
Mutlu olmaya çalışıyorlar
Acılarını kimse bilmeden
Öylesine zor durumdalar
Öylesine kaybolmuşlar ki
Kaybettikleri benliklerini
Kendi kişiliklerini arıyorlar
Bir yanlızlık karmaşasında
Adeta bir
aşk çöplüğüne
Dönmüşcesine yaşıyorlar
Kalpleri bile isyan ediyor
Bu içlerinde büyüttükleri
Akıl almaz
aşk çöplüğüne.
Ufuk GÜNEY
Kategoriler
