Biz
Kelimelerin kekelediği sözün ifadeden yoksun olduğu anda
Kenetlenmiştik
Dile düşmeden
aşkın yasaklı adı
En tenhalarımızda kordan sevdamızın dumanı yakıyordu içimizi
Çağırmamıştın
Gel demeler yoktu
Hiş konuşmadık sormadık sorgulamadık
Talepsiz yüreğimdeydin
Beynimdeki her ana sindin
Zaman kirli çıkısından
aşkı azık etmişti duygu lokması tatmamış ruhuma
Mil çekilmiş yüreğime karanlığı kör eden nurdan bir ışık vurmuştu
Biz
Tenden uzak sevişmelerde tutuştuk iki yürek tek damla buharlaştık
Sarılmak dokunmak değildi
İçinde kayboluş
Seni soluyuş
Biz
Dağların zirvesinde belki uzak bir gezegende
Yüreğin uzanan elini tutar
Mesafeler
Sınır değil
İki damla gözyaşında can bulmuş
Aşkla yamalı yüreklerin ama gözlerinde
Biz
Sözsüz kelamların sislerini güneşin gözlerinde görürdük
Aşk tek kelimelik hece
Okyanusları damla, damla yudumladık dudaklarımızla biz özümüze her gece
aşkın gözlerimizden yansımalarından ruhundaki karanlıgın gözlerine dokundu güneş