Mimoza kokulu düşlerin sabahıydı
Toz pembe gülüşlerden bük dudak kıvrımlarında
Solgun güz sancıları suskundu sol yanında
Notasız ritimdi
aşkLavdı damarlarında adına çağlayan
Bir dağın sırrına ermek
Taştan su emmekti kurak kuytulardaki yalnızlığın çatlaklarına
Aşk ırmağında
Abı hayat suyu içti gözlerden kana kana
Aşk libasını kuşandı teni
Kurudu yalnızlığın asırlık teri
Ruhunun haritasından silindi derin çizgileri karanlığın gözlerinde güneş uyuyan Bebekti
aşkMaviye boyanmış gök adımlandı
Yer gök çekmiş karasını gözlerinden
Tövbesi kilitlenmiş dua dudaklara son söz nefesti adanan
aşka