çanakkalenin karanlığını,mevsimlerin kışını yaşıyorum kalbimin çığlıklarıyla
hayatımın sonbaharı diye adlandırıyorum bu tarifsiz duyguyu aklımca
yapraklar sararıp dökülüyor,yeşil kalkmıyor,ölüyor sensizliğin korkusuyla
sadece hissetmek istiyorum dudaklarını dudağımda
gülmek istiyor gözlerim hayat mutsuzken mutlu olabilmek diyor dudaklarım
sevmek istiyor kalbini kalbim , tutmak istiyor ellerini elim
güneşin batışı gibi çıksanda hayatımdan sessizce
sana bağlı sana tutklu sana yangın bu yüreğim
yürüyorum bana şekilsiz gelen kaldırım taşlarının üstünde
her ışığın altında bir sigara yakıyorum inanıyorum senin beni sevdiğine
sevmek zor olsada insanı , karşılık beklemeden
ben senin ismini yazdım çiçeklerle dolu
aşk bahçelerine