Hani derler ya
delikanlılık kitabını erkekler yazdı diye,
hüznü, acıyı, mutluluğu,
sevgiyi,
aşkı,aşık olmayı,
hep içimizde tutarız ya.
Seversek yüreğimize haps ederiz sevdayı,
ağlarsak kalbimize gömeriz ayrılık acısını.
Bakışlar anlatamazmış bizi,
bakmak yokuş gözlere,
derinden bir ah çekip,
dokunup, sarmak,koklamak,
ya ilk öpme,
kitapta yokmuş be arkadaş.
Eh... Delikanlı...
Bu gözler onu gördü,
bu yürek ona açıldı,
bu beden
aşkıyla yandı,
gel de anlat şu deli gönlüme
dinlemez ki kitabı, imzayı...
Sana anlatamazsam bunları
can
aşkım, yarenim
delikanlılıktandır bilesin.
Ama
bir gün yürekten yüzüme bakarsan
her şeyi yalnızca gözlerim
yüzümdeki tatlı bir tebessüm
yüreğimi anlatır sana,
eğer anlayabilirsen...