Aşk Şiirleri

Bilmiyorum,
gerçekten bilmiyorum,
neden hep burada duruyorum
bir adım ileri gitmeyi beceremiyorum
bilmiyorum.

Aslında insanda akıl denen birşey var
duygumu desem yada kuşkumu,
şimdi anlamını çözemesemde
insanda akıl denen bişey var.

İnsan kendine
neyin uyduğunu anlamak isterken
kendine sormak için
ne vakit bulabiliyor
nede bir neden
sanki onu bekleyen
rüzgarın önünde savrulan
bir kuru yaprakla arkadaşlık eden
bir küçük hayalin
tutu vermesi gibi
ellerinden.

Anlatmayı deniyorum
duymanı sadece diliyorum.

Günler ve geceler
hep gecip gidiyor,
zaman
ici görünmeyen bir kara delik gibi
yuttuğunu
bir daha geri göndermiyor;
şimdi seni düşünürken
kalbim o kara delğin önünde
umutsuzca cırpınan bir serçe,
kala kaldı olduğu yerde.

Gözlerinde
o derin
ve sessiz güzellik vardı,
izi
yüreğimde kaldı.

Seni düşünmekten
vazgeçmek istediğim çok oldu,
yüreğimi
aklıma şikayet edip durdum,
ama yüreğimi dinlemeyen
aklımın işe yaramadığınıda
biliyordum;
seni düşünmekten vazgeçmenin
tesellisi yoktu.

Hayatın bir anlamı var
ama asla
bu sadece bana ait değil.

Yorgun bulutları
üst üste koyup
hayatı başlatan yüce yaradan
banada bunları düşündürüp
yaptırandır.

Havanın ısınması ile
oluşan rüzgar
nasıl görünmeden
her varlığa kendini hissettiriyorsa,
seni gördüğümde
bana olanda
bütün vucudumu titretiyor
ve gözlerinden aldığı ateşle
yüreğimi yakıp eritiyor.

Rüzgar estiği zaman
karanlıkda
gözleri görmeyen bir yaprak gibi
yürreğim
yalnızlıktan yalpalayan.

Yolları yürürken
ayaklarıma güvendim,
bedenimi alıp götürenin
ayaklarım olduğuna
ve onların
bütün yükümü
sırtladığına inandım;
ama yüreğim sende kaldı
zaman durdu
zamansız kaldım,
olduğu yerde kök salan
yalnız
senden bir damla su bekleyen
umutsuz bir ağaç oldum.

Bekleyen ben değilim
bütün geleceğim,
ne olursun gel
hayatım senin
bir sen varsın
içinde eridiğm.

Nihat BAĞCI