açtı gönül bahçemde
Dertlerimin ilacı yaprağındaki emde
Kafdağı'nı yurt tuttu nihan oldu didemden
Hasretin adı odur şu kavrulan sinemde.
Aşkın miladı oydu bağrımı yer yer oydu
süveyda'dan sonra an tenden derimi soydu
Bir Süveyda'dan önce bir süveyda'dan sonra
Bırakıp gitmeseydi her nefesimiz toydu.
Süveyda içimize süzüldü yavaş yavaş
O gitti öksüz kaldık bastık bağrımıza taş
Hep meserret bekledik bize sunduğu gamdı
Gül nefesli zamanlar şimdi güllerle sırdaş.
İçimizde bir yerde hâlâ onun sedası
O periyle mümkündür ancak
aşkın edası
Uçlarda kanat çırpan bir çakır kuşudur o
Gönlümüzün içinde
aşkın has süveyda'sı
Ankara, 07.01.2011 İ.K