aşk ile söyleşi
yaramaz bir çocuk gibiyim
bir elimde yanaklarından yaptığım elma şekerim
diğerinde dudaklarına doladığım pamuk şekerim
bakma öyle
dedim ya şairler çocuktur diye
yapışır kalırım gülen güneşi görünce
bazen çok şey anlatırım hiç konuşmadan
bazen de yalancı bir şair edasıyla
kasırgalar savururum durmadan
ve sonunda birde bakarım
kendi ateşimde kendim yanmışım
bir deniz ile birde ateş ile oynamayı severim ben
bir de…
neyse..
soruyorum sana ey
aşk şiirden aşağıya atarken kendimi
denizin ateşi neden hiç sönmez ki
durma anlat hadi
aşk yakar mı hiç şairleri
….
tam şimdi kendi denizimde ateşlerle oynarken
acaba biraz da ölmesem mi
tövbe tövbe
neler söylüyorum ben
yine çocukluğum tuttu bak
affet Tanrım
şairlerde hata yapar
sen olmasan kim bizi hatırlar
ey
aşk git başımdan
kırma serçe parmağımı
koparma dilimi
söz bir daha sürmeyeceğim güneşe elimi
H.Ali Aydın
onüçeylülsıfırdokuz
Kategoriler
