Şiirle örtün cesedimi
en afili sözcüklerin kanına bulansın bedenim
boynumu vurun ense kökümden
giyotinin keskin bıçağında bilensin bileklerim
kefenim ...
yitik sevdaların yazgısı kadar yırtık
lacivert libas tülden yapraklarım
bak mora çalıyor
ellerinden eksik ellerim
" sabır " imiş gönlüme reva gördüğü
ömür döktüğüm Sevgili!
Sensin
aşk içre içtiğim
terkisinde dudaklarımda emzirdiğim yalnızlık
bir gülün gözünden düşen çiyde yitirdim izini
gizlemiş yüreğinin en ücrasına
dikeni güz kesiği
gördüm.
yüreğine yakın bir yerden döndüm
nâgehân .