Sessizdi. Meçhule giderdi hayatım
Meçhulü unuttu
Aşk-ı Kübra'ya yürüyor ayaklarım
Suskundu. Hayatımdaki duvarlar
Ayaklarımın götürdüğü yerde ölüme
aşk diyorlar
Göz gördü gönüle pranga vurdular
Sesini çıkartmaz kımıldamaz oldu gönül
Aşk-ı Kübra diye inim inim inliyorlar
Diyorlar ki bu ölümün karşısında birazda sen gül
Gördü mü yalnız şair karşısında
Aşk-ı Kübrayı
Vurdular mı yüreğine kızgın prangayı
Diyorlar için daha da yanacak unut bu sevdayı
Ama bilmiyorlar ki bulmuş şair ateşini söndürecek abı hayatı
Ben
Aşk-ı Kübra derken sevgiliye
Susmak düşermiş prangalı gönlüme
Bir tebessümüyle bazen su serper yüreğime
Ne olur bu
Aşk-ı Kübra'yı Zehr-i
Aşka çevirme
O gönlüme vurulan pranganın anahtarı sende
Dermanım ol, dert bitmez bende
Ölüme ilk adımı atmakmış
Aşk-ı Kübra
Koşarak gider o zaman ölüme bu bedende.
İbra'H'im Parla'K'
Kategoriler
