Senin gözlerinde yaşadım ben Karadenizimi,
Karadeniz kadar uzaktılar bana.
Sevgiye duyduğu açlığıydın sen insanlığın;
var olmak için yeterken bir gülüşün.
Varlığa mahkûmiyetini sonlandırıyor gözlerin,
tenin kadar sıcak tüm yaşananlar.
Gecenin en zifiri anında öpüyorum varlığını ki
sen, her bardaktaki dudak payısın hayatın.
Kırık dökük birkaç dize
‘seni seviyorum’ diyor.
Deniz bile terk etmişken beni.
İlhamın dokunuşusun sen serin dudaklarıma.
Boynunlayım yine.
İki satıra sığdıramadım ben seni;
Sen ki sevmenin onuruydun.
Aşk kaç hece?