Hasadını yapmış gönül, giden yâr için,
dudaklar mühürlenmiş ebediyen.
Hastaya doktor gerekmiyor artık
aşk kan kaybedip ölmüş
zamanın çarkına takılıp.
Sırça köşklerde volta atardı tutkular.
Şaraba doğranırdı serseri duygular.
Şimdi sığınılan tende kış var yazık
aşk gözden düşmüş
nefsin kirine bulanıp.
Umudun ufkunda alacakaranlık var
havada hüzün kokusu, düşlerde günah var
dilsiz isyanlarda sol yanımız
aşk yalancı bala üşüşmüş
nefis şeytanına yanılıp.
ALEV YAVUZ